Hier kun je zien welke werken ik had ingeleverd.
Mijn grote tekeningen waren op een bijzonder manier geexposeerd, namelijk liggend op een lage tafel onder glas. Dat zag er op zich mooi uit. Het was alleen niet bevorderlijk voor de zichtbaarheid. En het deed geen recht aan de grootte van de vellen, en de witruimte. Ik vind de tekeningen juist zo mooi als je ze eerst op afstand ziet en er dan naartoe getrokken wordt om de details te bekijken. Dat effect kan niet bereikt worden als de tekeningen liggen. Dan mis je het overzicht. Dan zie je niet dat het een koe is die gras eet. Of een mannetje dat springt. Of een rendier. Liggend zie je alleen de effecten van de inkt. En voor mij is dat effect een middel, niet een doel.
Ik heb ervan geleerd dat ik zelf meer aandacht moet schenken aan de presentatie, en aanwijzigingen moet geven, als ik wil dat mijn werk tot z'n recht komt op de manier zoals ík dat voor ogen heb.
Een 'klasgenoot' van mij, José Simons, had wel goed nagedacht over de presentatie van haar werk, 'kwetsbaar landschap'. Een combinatie van een video met foto's en een ruimtelijk werk. Ik had ooit de foto's gemaakt en tot mijn verbazing stond mijn naam zelfs op de aftiteling van haar video. Da's toch leuk! Vooral als het werk dan ook nog eens genomineerd wordt voor de Artibus-prijs. Jammer dat ze niet gewonnen heeft.
Het 'kwetsbaar landschap' is opgebouwd uit plastic en houten bestek met wat minikaarsjes ertussen, en dat heeft ze vervolgens in brand gestoken. Die brand heeft ze gefilmd. Door de brand ontstaan er fascinerende vormen en effecten uit het plastic! Het plastic krijgt soms een metaalachtige uitstraling, soms iets organisch en transparantie. Van het verbrande landschap heb ik foto's gemaakt:
De foto's zijn ook voor mij weer een schat aan vormen om op voort te borduren! En ja, ik heb allang geleden bedacht dat dat geen 'jatten' is, want ik maak er toch weer mijn eigen ding van. Ik kan niet anders.
