les 2 - andere boeg

Ik had al twijfels bij mijn stappen en uitgangspunten van vorige week. - Leuk, die schetsjes, maar ik zag nog helemaal niet hoe dat naar een beeld zou moeten vertalen... En toen Henny bij de introductie op de proppen kwam met 'Die Tunisreise' van Paul Klee, August Macke en Louis Moilliet, snapte ik het opeens: ik miste een inspiratiebron. De werken van vorige week gaan over beeldelementen, zoals ruimte en transparantie. Maar dat maakt nog niet wat ik wil uitdrukken, alleen hoe. Wat wil ik uitdrukken? Ik heb geen missie te melden aan de mensheid, maar ik heb wel een fascinatie voor sferen - en dan vooral in landen waar ik op reis ben geweest. De kleuren, het licht, de drukte of juist de rust, de kou en/of de warmte, alle indrukken. Dat lijkt me een goed uitgangspunt als inspiratiebron.

Nog even terug naar 'Die Tunisreise': een heel boek vol met geschilderde impressies van de reis die Paul Klee en 2 collega-schilders maakten. Iedereen schildert de omgeving op zijn eigen manier. De aquarels van Klee geven een geweldig sfeerbeeld.

Dus toen na dat fijne opstartmomentje het onverbiddelijke ogenblik aanbrak dat we zelf aan de slag moesten,  heb ik mijn verzameling 'mooie foto's' er maar weer eens bijgepakt...
Onderstaande schetsjes zijn gebaseerd op vakantiekiekjes uit vlnr Curaçao (2x) en Scandinavie (3x). 

En toen liep ik vast. Ik had het idee dat het nergens naartoe ging. Er was wel sfeer, maar dat was niet voldoende. Waarom niet? Henny had de gouden tip: te weinig concrete vormen. Daardoor is het moeilijk om er lang naar te kijken, want je krijgt weinig houvast om te associeren. De links heeft een goede diversiteit, die blijft ook lang boeien, en de middelste ook. Daarin heb ik gewerkt met stukjes papier, die structuur geven en ervoor zorgen dat je ook dichtbij wilt kijken.

Toch weer op zoek naar vormen dus. Vormen waarmee ik een (vakantie)sfeer kan uitdrukken.
Ik had nog een plaatje van het Guggenheim museum in Bilbao,
met 'prettige' vormen:

Dat was een goede greep, daarmee heb ik vervolgens de schetsen rechts gemaakt, de eerste (boven) in pastel en de tweede in verf:

les 1 - opstarten

Het is even wennen... Na een jaar weer aan de slag op een gestructureerde manier. Dat is toch anders dan het schilderen op maandagavond, waarbij ik veel intuïtiever te werk ga en eigenlijk maar doe wat er in me opkomt.
Hier, in het 3e jaar van de Beeldende Route, wil ik juist leren om richting te geven, vanuit een inspiratiebron te werken, en daar steeds meer verdieping te vinden.

Eerst maar eens op zoek naar die inspiratiebronnen. Voorlopig kom ik niet veel verder dan dat ik een ruimte wil creëren (dus niet een ruimte vullen) met luchtigheid en transparantie. Zie hieronder de eerste pogingen.

Hm, tja, dat is wel erg conceptueel... Ken je die film 'the unbearable lightness of being'? Over hoe moeilijk het kan zijn om luchtig door het leven te gaan. Zo voelt het nu ook, het moet verplicht luchtig worden maar het is juist veel te serieus. Eerst maar eens wat gedachten op papier zetten, en een tekeningetje erbij (rechts).
Idee was een donkere kern met een wollig omhulsel. 

Dat was het startpunt voor nog wat meer tekeningen.

Geleidelijk komen er meer organische, cel-achtige structuren in de tekeningen. Vast geen toeval met mijn achtergrond...
Maar niet perse wat ik wil. Want ik kan hiermee nog geen vertaling maken naar iets ruimtelijks.  - En ook niet naar een schilderij, trouwens.


Laten we het eens over een andere boeg gooien (rechts). Hetzelfde principe van een kern met iets zachts, wolligs erom heen, maar dan in een andere verhouding. Deze tekening wordt bijna een soort dier. Je kunt je voorstellen dat het op de grond ligt, misschien met kleine pootjes eronder.

Ik heb ook nog een (minimale) poging gedaan om de schetsen te vertalen naar iets ruimtelijks. Het resultaat (links) is echter nauwelijks het vermelden waard.