tussendoortje

Vanmiddag had ik niet zoveel tijd, en om dan helemaal die schilderspullen tevoorschijn te halen... Dus ik heb me beperkt tot O.I.-inkt, op glad schilderkarton (formaat 50x70 cm).

Met inkt begin ik gewoon altijd maar. Ik maak geen plan, ik zet gewoon wat op papier en dan reageer ik daar weer op.

Het zijn 2 heel verschillende dingen geworden. Van de rechter weet ik zeker dat ie nog niet af is (zowiezo moet het lijnenpatroon uitgebreid worden), bij de linker weet ik het nog niet. Wat betreft het lijnenpatroon heb ik eigenlijk spijt dat ik helemaal in de hoek ben begonnen, ik had daar beter nog een stukje wit kunnen laten.

Bij de linker heb ikzelf vooral de associatie van een leeuwenkop, maar anderen zien er meer een landschap in, of een grot of zo. Bij de rechter is nog minder te associëren.

In de rechter zit trouwens een stukje dat ik erg fascinerend vind: 

Het is net alsof er daar van alles uit de aarde omhoog is geborreld door de aardkorst heen. Of het is een stad die in brand staat. Of een explosie waarbij hele mensen en losse ledematen in de lucht geworpen worden.
Het punt waar het 'borrelt'  is ontstaan doordat ik een deel van de inkt weer van het gladde papier heb weggeveegd. Het trekt er namelijk niet helemaal in.

In mijn achterhoofd heb ik nog steeds dat ik iets met kale boomtakken wil doen, maar op de een of andere manier komt het er niet van en ontstaan er steeds andere dingen. Misschien moet ik echt weer gaan schetsen daarvoor.

worsteling met een schilderij

Soms blijven dingen een beetje hangen in een halfslachtig stadium. Je broedt er een tijdje op, en nog eens, maar het wordt nooit een halleluja. Hoe komt dat toch?
...Was de start verkeerd? Had ik nooit moeten beginnen met vierkanten en rechthoeken, en ook niet met die kleuren?
...Of kijk ik inmiddels zo verkleurd naar de situatie, dat ik het gewoon niet meer kan zien?
...En waarom wil ik het dan zo nodig zelf oplossen? Waarom vraag ik geen input van anderen, zoals ik dat bij andere gelegenheden wel doe?

Ik heb de antwoorden niet.

En als je nu denkt: hebben we het nog steeds over het creatieproces van een schilderij? Dan is het antwoord 'ja' en 'nee'. Want die vragen zijn rechtstreeks te extrapoleren naar andere delen van mijn leven :). Leuk toch?

Maar het gaat dus toch over een schilderij. Over 2 stuks, om precies te zijn. Ik begon er vorig jaar mee, op een schilderweekendje bij 'Tekenstreken'. Het resultaat was toen:

Teruglezend in een vorige post, was dit - o ja!- Terschelling a la Rothko. In een pril stadium.

Sindsdien zijn de doekjes een aantal malen tevoorschijn gekomen in het Wevehuis. En dit is er ontstaan:

Toch wel een verschil!

Ik heb het tweeluik nu geschilderd met de intentie om ze in de lengte onder elkaar te hangen, zoals linksonder te zien is. Maar wat let je om ze naast elkaar te hangen?

divergentie

Vandaag ging het weer alle kanten op met mijn creatieprocessen. Dit zeg ik zonder oordeel, ik denk namelijk niet dat dat goed of slecht is. Het is beide. Of allebei niet. Ik ben verder gegaan met de doeken van vorige week, en ik heb ook nog wat getekend, gewoon, omdat ik daar zin in had.
En dat ik zin had om te tekenen, dat zie je terug in het resultaat, vind ik! Het zijn gekke dingen geworden. Beide (A4 formaat) zijn een poging om 'iets' te doen met de structuren van kale bomen, die ik zo intrigerend vind. Maar ik neem het je niet kwalijk als je dat er niet in ziet :).

Ik vind vooral de linkse (O.I.-inkt) wel een leuk leermomentje. Al die lijntjes en richtingen zorgen voor veel dynamiek en beweging. De lijntjes blijf je ook zien door de dikkere lijnen/vlekken eroverheen. Dat is mooi. Onthouden voor een volgend experiment.

Ook met de canvasdoeken ben ik verder gegaan. Ik weet nog niet waar het naartoe gaat. Meestal komen de associaties en ingevingen vanzelf, maar nu (nog) niet.

Het 'rode' doek is een grote chaos. Niet meer dan vlekken en lijnen zonder kop of staart. Zucht.

Aan het donkere doek heb ik vandaag alleen de witte lijnen toegevoegd. Dat lijkt op zich genoeg om een goed beeld te creëren  dus dat was een goede stap. Maar ik vind het geheel nog erg vlak, niet zo levendig. Zowel de ondergrond als de lijnen. De ondergrond is qua kleur wel mooi, maar er zouden meer lagen onder mogen zitten. De lijnen zijn nog erg wit en allemaal van dezelfde orde. De booglijn helemaal links in de middenpartij gaat me ook irriteren, vind ik te lang.
Kortom, werk aan de winkel!


En omdat ik het vandaag toch allemaal niet wist, heb ik ook dit lange-termijn projectje nog maar eens uit de kast getrokken (rechts).

Ooit begonnen als 2 losse doekjes (30x40 cm), is het inmiddels een tweeluik geworden. Het lijkt erop dat het einde van het project nadert. Denk ik. Weet ik niet zeker. Ik zou het schilderij zelf niet kopen (is het slim om dat te zeggen?), maar toch geloof ik dat het af is.

maatje groter

Met dank aan een foute supermarkt met van die speciale aanbiedingen, ben ik nu aan het schilderen op canvas doeken die wat groter zijn, nl. 50x70 cm. (Ik heb er thuis ook een paar staan die nóg groter zijn, maar daar voel ik me nog niet aan toe...)

Ik heb 2 doeken opgezet, maar van eentje ben ik vergeten foto's te maken. 

Dus dit is het getoonde (tussen)resultaat van vandaag: 

Ik moet zeggen dat het er op zo'n afbeelding nog best aardig uitziet, maar in 't echie vind ik het erg druk. 

Volgende week verder.