mini en maxi

Hoe maak je met zo min mogelijk middelen toch een goede aquarel? Dat is waar ik toch steeds weer naar op zoek ben. Ik wil een interessant beeld creëren waar tegelijkertijd rust van uit gaat. Geen gemakkelijke opgave.
En daarnaast ben ik aan het leren hoe ik in een aquarel ook kleuren en vlakken over elkaar kan zetten. Dat kan op meerdere manieren: nat in nat of nat over droog.

Zoals wel vaker als ik aquarelleer, was ook vandaag de eerste aquarel (1) weer rommelig en druk. Het is eigenlijk net als met pannenkoeken: de eerste is altijd het minst lekker.

Na die eerste komt er rust in mijn hoofd en lijf, en dan kunnen we beginnen. Alhoewel, vandaag ben ik niet heel tevreden met het resultaat. Ben ik wat doorgeschoten in het minimalisme? Mijn schildermaatjes hadden het bij nr 2 en 3 over 'saai' en 'alleen vorm'. Hmm. Ik kan hun eerlijkheid wel waarderen hoor.

Nr 4 is wat levendiger. Alhoewel nog steeds geinspireerd op de vormen van het Guggenheim in Bilbao, heb ik toch meer de associatie met boten. Maar ja, dat effect heeft het Guggenheim gebouw ook op me, dus dat is misschien niet raar. Ik meen me vaag te herinneren dat Gehry (de architect) dat ook als inspiratie had, maar het zou ook een vis of een bloem kunnen zijn 😏.

(2)

(3)

(4)

(6)

(5)

Last but not least heb ik het nog even over een wat andere boeg gegooid (nr 5). Oorspronkelijk met verticale lijnen, maar misschien is liggend wel beter.

Christiaan Kuitwaard

Op een verdwaalde zaterdag stond de tv 's middags aan, en zag ik op Omroep Fryslan een documentaire over het werk van Christiaan Kuitwaard. En wat een prachtig werk! Zo verstild, en zo sfeervol.

De ideale combinatie van lijnen en vlakken, van scherpte en onscherpte, van kleur en geen kleur. Ik ben jaloers.

De landschappen spreken me aan door het licht dat erin zit.



Daarnaast vind ik het fascinerend wat hij doet met de lijnen van een koffiekop en schotel. Teruggebracht tot een abstractie.  Hij heeft hele series gemaakt met het kopje.