expootje

Een paar van mijn werken hingen 22 juni op de Zomerfair bij de Kraaybeekerhof in Driebergen.
Ik ben best trots op mijn collectie!

Ik kon helaas zelf niet aanwezig zijn bij de happening, maar het was fijn om te horen dat de reacties lovend waren. Ik kreeg zelfs zoveel complimenten dat ik begin te geloven dat ik maar eens wat zou moeten gaan verkopen...

produktielijn

In de beperkte tijd die ik vandaag had, ben ik begonnen aan 3 kleine werkjes (A4 formaat), die wellicht bij elkaar gaan horen. Dat weet ik nog niet, we zien wel.

Ik had nog wat hardboard over van Ikea-kasten, en dat leek me prima om op te schilderen. Er zit wel een rare, schuine, structuur in. Om die eruit te krijgen (als ik dat al wil), moet er behoorlijk wat verf op. Maar ik kan 'm misschien ook in mijn voordeel gebruiken. Voorlopig mag ik nog ongebonden kliederen met inkt en verf. Beslissingen nemen is voor later.

PS: het blijft waarschijnlijk niet bij 3 stuks; ik heb nog veel meer hardboard...

iets minder abstract

Voor

Van heel abstract naar iets minder abstract. Dat is de beweging die dit doek vandaag gemaakt heeft.

Hoewel sommigen de versie links al af vonden, - 'niets meer aan doen' -, vond ik dat niet. Het ging al snel vervelen in de kamer aan de muur; ik had er geen associaties bij. En dat zit er maar één ding op: weer aan de slag!

Na

Ik ben zelf nogal gecharmeerd van de rode mond. Want, voor wie het nog niet doorhad: het is een vrouwengezicht geworden....

De foto van versie 2 vertekent een beetje. In werkelijkheid is de linkerkant van het doek donkerder dan het lijkt. Te donker. De foto is dus de volgende stap in de goede richting :). Of, met andere woorden: het is nog niet klaar! Maar wel al beter.

revisited

Vandaag maar weer eens een gouwe ouwe uit de kast getrokken. Flink formaat, 100x70 cm. Na het succes van 2 weken geleden durfde ik dat wel aan.

Zo was ie in augustus 2012 (helemaal links) en zo is ie geworden (helemaal rechts is laatste stadium) tot nu toe.

De bovenkant van het schilderij was al OK, de onderkant nog niet.  Het is nog steeds niet klaar, maar wel al beter, vind ik. Meer doorwerkt, kleuren beter op elkaar afgestemd. Maar het is nu wel iets te donker. Er mag iets meer licht in. Volgende keer.

te koop

Na 3 weken niet schilderen had ik wel ernstige behoefte om iets met mijn HANDEN te MAKEN.

Zonder na te denken over een plan, heb ik een doek gepakt wat ik nog had liggen. Twee voorgaande stadia zie je hieronder. Het begon ooit met wat lijnen. Daarna schilderde ik de hele boel dicht en wist ik het niet meer. Toen verdween het in de kast haha.

Vandaag kwam het uit de kast en ben ik gewoon begonnen.

En wat een verrassing leverde dat op! Het ontstond ogenschijnlijk moeiteloos onder mijn handen, ik zou bijna zeggen op de automatische piloot - maar ik weet dat ik echt wel serieus heb gekeken tijdens het schilderproces. Die flow is het resultaat van jarenlange training in de Beeldende Route die heeft geleid tot een ontwikkelde schilderintuïtie.

bijna klaar

Ik had meer foto's mogen nemen tijdens het schilderen. Het was leuk geweest als ik enkele belangrijke ingrepen nog had kunnen illustreren. Hier rechts en onder zie je alleen 2 eindstadia.
In de laatste versie is het roze/oranje vlak in het midden wat afgezwakt en de gele lijn aan de rechterkant is bijna weg (tov de 'bijna klaar' versie).
Maar wat je bv niet meer ziet is dat het vlak linksonder eerst egaal grijs was. En dat was te dicht, en te dominant.

klaar?

En wat vind ik er nou van? Ik vind het een geslaagd schilderij, ik vind het goed in elkaar zitten, en ik vond het een interessant proces, maar het heeft niet mijn hart. Het is voor iemand anders. Ik zou het niet erg vinden om het te verkopen. En gezien de lovende woorden van deze en gene, zou dat vast nog lukken ook :).

hergebruik

Vandaag heb ik weer eens geschilderd. Dat was alweer een tijdje geleden. De aanleiding was heel praktisch:

Bij het sorteren van al het werk waar ik over de jaren aan gewerkt heb, kwam ik nogal wat werk tegen dat ik nu zou betitelen als 'ondergrond'.

Zo ook deze rechts, uit maart 2008, het eerste jaar Beeldende Route. Opgezet in acrylverf met grote vormen en weinig verschillende kleuren, formaat 50x70 cm. De vormen zijn heel bepaald en laten weinig te fantaseren over. Er is geen 'escape'. En dat is niet fijn.

Inmiddels weet ik wel hoe ik dat moet aanpakken, dus ik ben gewoon begonnen en heb lekker de hele dag doorgewerkt. Op gegeven moment zaten een heleboel dingen wel goed, maar de onderkant -of liever gezegd het gedeelte dat uiteindelijk de onderkant zou worden'- zweefde nog, had geen houvast. Dus dat heb ik nog wit gemaakt , zodat er meer verbinding ontstaat. 

Nu vind ik dat sommige gedeelten nog wel erg wit zijn, met name het grote vlak in het midden rechts. Daar moet ik nog even naar kijken. Maar verder vind ik het wel geslaagd! De kleuren zijn lekker doorgewerkt, en de lijnen (O.I. inkt) voegen iets toe.

horizon

Mijn (schilder)middagen zijn wat kort op t moment, dus op zo'n dag neem ik liever de O.I.-inkt ter hand dan acrylverf. Makkelijker in- en uitpakken, sneller droog, minder rotzooi.

De gladde kant van het schilderkarton van het UCK is heerlijk om op te werken met inkt. Je kunt het er weer een beetje afvegen als het te dik is. En omdat het er niet helemaal intrekt, droogt het niet zo snel en kun je het nog bewerken. Zo zijn de vegen ontstaan in de verstilde lijntekening rechts (formaat 63x70 cm). Ook wel meditatief trouwens, het zetten van al die dunne lijntjes.

Wat moet ik nou denken van zo'n tekening? Ik vind het wel prettig. Maar verder weet ik het echt niet. Is het erg stereotype? Dat was het eerste wat ik dacht, maar het was niet de reactie die ik kreeg van mijn medeschilders. Misschien moet ik 'm eens een tijdje thuis ophangen om te kijken hoe snel of langzaam het gaat vervelen.

Ik ben ook verder gegaan met een (geamputeerde) tekening van 4 weken geleden. Ik heb die tekening in tweeën geknipt. Misschien wordt het dan nog wat :). Niets te verliezen.

Deze helft is ca 45x50 cm. Van links naar rechts 3 opeen volgende stadia. En net als in bovenstaande tekening is ook hier een horizon ontstaan, met een enkel lijntje. Verder heb ik alles weggeschilderd (met acryl) wat me niet beviel, namelijk het 'gefrut' aan de onderkant. 

tussendoortje

Vanmiddag had ik niet zoveel tijd, en om dan helemaal die schilderspullen tevoorschijn te halen... Dus ik heb me beperkt tot O.I.-inkt, op glad schilderkarton (formaat 50x70 cm).

Met inkt begin ik gewoon altijd maar. Ik maak geen plan, ik zet gewoon wat op papier en dan reageer ik daar weer op.

Het zijn 2 heel verschillende dingen geworden. Van de rechter weet ik zeker dat ie nog niet af is (zowiezo moet het lijnenpatroon uitgebreid worden), bij de linker weet ik het nog niet. Wat betreft het lijnenpatroon heb ik eigenlijk spijt dat ik helemaal in de hoek ben begonnen, ik had daar beter nog een stukje wit kunnen laten.

Bij de linker heb ikzelf vooral de associatie van een leeuwenkop, maar anderen zien er meer een landschap in, of een grot of zo. Bij de rechter is nog minder te associëren.

In de rechter zit trouwens een stukje dat ik erg fascinerend vind: 

Het is net alsof er daar van alles uit de aarde omhoog is geborreld door de aardkorst heen. Of het is een stad die in brand staat. Of een explosie waarbij hele mensen en losse ledematen in de lucht geworpen worden.
Het punt waar het 'borrelt'  is ontstaan doordat ik een deel van de inkt weer van het gladde papier heb weggeveegd. Het trekt er namelijk niet helemaal in.

In mijn achterhoofd heb ik nog steeds dat ik iets met kale boomtakken wil doen, maar op de een of andere manier komt het er niet van en ontstaan er steeds andere dingen. Misschien moet ik echt weer gaan schetsen daarvoor.

worsteling met een schilderij

Soms blijven dingen een beetje hangen in een halfslachtig stadium. Je broedt er een tijdje op, en nog eens, maar het wordt nooit een halleluja. Hoe komt dat toch?
...Was de start verkeerd? Had ik nooit moeten beginnen met vierkanten en rechthoeken, en ook niet met die kleuren?
...Of kijk ik inmiddels zo verkleurd naar de situatie, dat ik het gewoon niet meer kan zien?
...En waarom wil ik het dan zo nodig zelf oplossen? Waarom vraag ik geen input van anderen, zoals ik dat bij andere gelegenheden wel doe?

Ik heb de antwoorden niet.

En als je nu denkt: hebben we het nog steeds over het creatieproces van een schilderij? Dan is het antwoord 'ja' en 'nee'. Want die vragen zijn rechtstreeks te extrapoleren naar andere delen van mijn leven :). Leuk toch?

Maar het gaat dus toch over een schilderij. Over 2 stuks, om precies te zijn. Ik begon er vorig jaar mee, op een schilderweekendje bij 'Tekenstreken'. Het resultaat was toen:

Teruglezend in een vorige post, was dit - o ja!- Terschelling a la Rothko. In een pril stadium.

Sindsdien zijn de doekjes een aantal malen tevoorschijn gekomen in het Wevehuis. En dit is er ontstaan:

Toch wel een verschil!

Ik heb het tweeluik nu geschilderd met de intentie om ze in de lengte onder elkaar te hangen, zoals linksonder te zien is. Maar wat let je om ze naast elkaar te hangen?

divergentie

Vandaag ging het weer alle kanten op met mijn creatieprocessen. Dit zeg ik zonder oordeel, ik denk namelijk niet dat dat goed of slecht is. Het is beide. Of allebei niet. Ik ben verder gegaan met de doeken van vorige week, en ik heb ook nog wat getekend, gewoon, omdat ik daar zin in had.
En dat ik zin had om te tekenen, dat zie je terug in het resultaat, vind ik! Het zijn gekke dingen geworden. Beide (A4 formaat) zijn een poging om 'iets' te doen met de structuren van kale bomen, die ik zo intrigerend vind. Maar ik neem het je niet kwalijk als je dat er niet in ziet :).

Ik vind vooral de linkse (O.I.-inkt) wel een leuk leermomentje. Al die lijntjes en richtingen zorgen voor veel dynamiek en beweging. De lijntjes blijf je ook zien door de dikkere lijnen/vlekken eroverheen. Dat is mooi. Onthouden voor een volgend experiment.

Ook met de canvasdoeken ben ik verder gegaan. Ik weet nog niet waar het naartoe gaat. Meestal komen de associaties en ingevingen vanzelf, maar nu (nog) niet.

Het 'rode' doek is een grote chaos. Niet meer dan vlekken en lijnen zonder kop of staart. Zucht.

Aan het donkere doek heb ik vandaag alleen de witte lijnen toegevoegd. Dat lijkt op zich genoeg om een goed beeld te creëren  dus dat was een goede stap. Maar ik vind het geheel nog erg vlak, niet zo levendig. Zowel de ondergrond als de lijnen. De ondergrond is qua kleur wel mooi, maar er zouden meer lagen onder mogen zitten. De lijnen zijn nog erg wit en allemaal van dezelfde orde. De booglijn helemaal links in de middenpartij gaat me ook irriteren, vind ik te lang.
Kortom, werk aan de winkel!


En omdat ik het vandaag toch allemaal niet wist, heb ik ook dit lange-termijn projectje nog maar eens uit de kast getrokken (rechts).

Ooit begonnen als 2 losse doekjes (30x40 cm), is het inmiddels een tweeluik geworden. Het lijkt erop dat het einde van het project nadert. Denk ik. Weet ik niet zeker. Ik zou het schilderij zelf niet kopen (is het slim om dat te zeggen?), maar toch geloof ik dat het af is.

maatje groter

Met dank aan een foute supermarkt met van die speciale aanbiedingen, ben ik nu aan het schilderen op canvas doeken die wat groter zijn, nl. 50x70 cm. (Ik heb er thuis ook een paar staan die nóg groter zijn, maar daar voel ik me nog niet aan toe...)

Ik heb 2 doeken opgezet, maar van eentje ben ik vergeten foto's te maken. 

Dus dit is het getoonde (tussen)resultaat van vandaag: 

Ik moet zeggen dat het er op zo'n afbeelding nog best aardig uitziet, maar in 't echie vind ik het erg druk. 

Volgende week verder.

gegroeid

Vandaag ben ik vrij doortastend verder gegaan met de doeken waar ik vorige week aan begonnen was.

Het is grappig zoals er iets ontstaat terwijl ik er eigenlijk nauwelijks over nadenk of al te nadrukkelijk mee bezig ben. We werken met een groepje vrouwen in het Wevehuis (buurthuis in Utrecht Oost), en je kunt je voorstellen dat er behoorlijk geanimeerd gepraat wordt, er komen heel wat onderwerpen langs. En toch staat dat het creatieproces niet in de weg. Integendeel, het zorgt er misschien wel voor dat ik niet verkramp, omdat ik ongedwongen bezig ben.

En dus was ik zelfs een beetje verrast aan het eind van de middag, toen ik keek wat ik nou eigenlijk had gedaan. Want ik vind dat er best mooie dingen zijn ontstaan! Veel sfeer, maar ook voldoende associaties. En goede ingrepen t.o.v. vorige week.

Klein dilemma: ik kan maar niet kiezen wat ik mooier vind: bovenstaande positie of 180 graden gedraaid, zoals hieronder. Volgens mij kan het allebei, voor beide schilderijen. Is dat goed, of betekent het dat ze nog niet af zijn?

scratch

Vandaag ben ik van 'scratch' begonnen met 2 nieuwe schilderdoeken. Beiden formaat 40x50 cm.

Dat is eigenlijk maar het beste als ik verder geen vastomlijnd idee in mijn hoofd heb: gewoon beginnen, een kleur opzetten en dan maar zien wat er ontstaat. Zo'n eerste fase is altijd heerlijk vrij. Niets ligt nog vast, niets is nog definitief. Alles is mogelijk. Open deuren.

Aan het eind van de middag zijn er dan toch al stukjes ontstaan waar ik aan ga hechten. Zoals de vlekken in het donkere schilderij, en het gevoel van een onrustige, dreigende zee. In de meer hoekige, lichte stukken in het rode schilderij.

(Overigens zie je hier van het rode schilderij vlnr 3 opeenvolgende fasen.)