meer ondergrond

John had vandaag ter inspiratie dia's van Neo Rauch en Lyonel Feininger.

Lyonel Feininger  (beide werken rechts) was een verrassing voor mij. Ik kende zijn werk niet. Heel sfeervol en ruimtelijk met kubistische invloeden. Mooi!

Neo Rauch is een voorloper van de Neue Leipziger Schule. Hij schildert vrij realistisch, maar toch ook weer niet, omdat hij van alles combineert. Het is eigenlijk ook wel surrealistisch. Vaak een soort decor, of frame, waarin handelingen plaatsvinden. Hij gebruikt allerlei soorten beeldmateriaal. Er zitten vaak duidelijke richtingen in zijn werk, waarin plat en ruimtelijk (plastisch) wordt gecombineerd. Ik vind het persoonlijk niet mooi, ik vind het erg clean en koud, maar het is wel erg knap gemaakt. Ik heb geen fotomateriaal hiervan.

Ik ben nog maar eens in de weer gegaan met de achtergrond. Eerste oefening was een schetsje van een stukje van de plattegrond van Utrecht-Oost op klein formaat (ca A5), wat ik daarna weer weggeschilderd heb. Ik vind de tekening wel mooi.

Iets dergelijks heb ik daarna wat groter geprobeerd. Zie hieronder vlnr de verschillende stadia.Op zich is het effect wel aardig, maar het is eigenlijk helemaal niet wat ik wil! Het moet veel lichter worden.

Ook heb ik nog een extra laag aangebracht op 2 werken van vorige week (links en rechts). Dat blauw/zwart is wel intrigerend, maar wat moet ik ermee? Het geel/groen vind ik ook wel prettig om naar te kijken, maar is niet echt geschikt voor 'Terschelling'. Wel leuk voor bloemen of zo. Maar ik schilder nooit bloemen...

Het kan me allemaal nog niet zo bekoren. Ik krijg er nog geen grip op. Misschien wil ik het te ingewikkeld maken.

eronder

John Basquiat. Die schilder had John Sikking vandaag in de aanbieding. Ik had nog nooit van hem gehoord maar hij heeft indrukwekkende dingen gedaan in zijn korte leven. De betere versie van Herman Brood (qua beeldende kunst dan he). Junkie-style (en ook junkie-leven), rauw en direct, maar stiekem toch sophisticated . Helaas voortijdig gestorven aan het leven.

Ik ben vandaag na gaan denken over de achtergrond die mijn meesterwerk over Terschelling moet krijgen.Onlangs kwam ik een plattegrond van Utrecht-Oost tegen, en die wil ik wel graag gebruiken want ik vind 'm fascinerend. De dikke en dunne lijnen, de huizenblokken, de doodlopende straatjes, de grote en kleine structuren.

(1)

(2)

(3)

(4)

Dus ik ben maar eens met verf gaan experimenteren om die lijnen te gebruiken. Dikke laag verf opzetten op een droge ondergrond (1, 3&4) en dan erop krassen. Of zonder ondergrond op glad karton (2).

Dit zijn allemaal tussenstadia, er moeten nog meer lagen op. Nr 4 is overigens de volgende laag op (de helft van) nr 3 en dan weer weggekrast.

zwart wit

De ochtend begon vandaag met een diashow van allerlei werken opgebouwd uit meerdere lagen. Zoals de collages van Matisse: de 1e laag bestaat uit grote vlakken, de 2e laag kleinere en andere vormen, de 3e laag details. Hij maakte ook gebruik van vorm en restvorm.

Andere werken die John liet zien, hadden bv als 1e laag een tekening, en als 2e laag plastic, lood of andere materialen. En hij had een voorbeeld van een soort 'prikbord', dingen over elkaar heen, waarbij kleine of grote stukken zichtbaar blijven. De stukjes horen bij elkaar door herhaling van elementen zoals kleur en vorm of patronen. Denk bv ook aan Rauschenberg.


Ik heb vandaag weer een oefening gedaan in 'hoe vertaal ik mijn schetsen van Terschelling naar verf'. Om het overzichtelijk te houden heb ik mezelf beperkt tot zwart/wit en alleen het compacte gedeelte uitgewerkt (wat dus straks ongeveer 1/4 de deel van het 'echte' schilderij wordt) . Voor de omgeving/achtergrond heb ik wat ideeën die ik binnenkort ga uitwerken.

Als basis heb ik een schets van 2 weken geleden gebruikt.

Hieronder 2 stadia van mijn studie van vandaag:

Ik vind het wel redelijk geslaagd eigenlijk, tot nu toe. Er mag nog iets meer detail in, dat ontbreekt nog.

stapjes

John liet vandaag een diaserie van allerlei verschillende schetstechnieken zien: schetsen met vlekken versus lijnen, schetsen in verf, etc. Maar ook foto's met sterke (versterkte) contrasten, dus eigenlijk overbelicht, wat juist een mooie compositie kan opleveren.

Vandaag moest het dan toch maar eens gaan gebeuren: de schetsen van Terschelling omzetten naar verf. Ik ben begonnen met 2 kleine doekjes op A4-formaat. Ik heb me nog niet al te druk gemaakt over de achtergrond, het gaat nog even om de compositie.

Bij de 'nacht' voorstelling hierboven zie je dat het blauw over het donkerbruin goed werkt. Ik heb het bewust niet helemaal opgevuld, zodat de randen om de tekening nog donker zijn en dat geeft extra diepte. Bij de 'dag' voorstelling werkt de zwarte tussenvorm (of is het de vorm?) erg goed. Ook de verbindende kleuren zoals blauw helpen.

Omdat die doekjes zo klein zijn, kun je niet zoveel details kwijt. Dus ik ben op een groter formaat (50x70 cm) de voorstelling gaan uitwerken (zie hieronder), zonder de omgeving. Het is nog lang niet goed... Op de een of andere manier kan ik het prima in zwartwit oplossen met tekenen, maar zodra er kleur bij komt, verandert alles. Misschien moet ik eerst een zwartwit schilderij maken.

tekenstreken

Met de ´kwastjes´ zijn we een weekend naar ´Tekenstreken´ geweest, in Marienvelde in de Achterhoek. Een mooie boerderij in een landelijke omgeving  met een grote zolder waar we lekker hebben geschilderd. Nou ja, ´we´, meer 'ze';  ik ben maar één dagje geweest. Maar dat was ook de moeite waard.

We kregen van Marloes de opdracht: maak een schilderij a la Rothko met als uitgangspunt jezelf, je eigen leven, je eigen karakter.

En dit is het geworden (rechts, formaat ca 40x60):

Veel bruin/rode, warme tinten met hier en daar een afwijkend accent. Ik ga het niet verder uitleggen, dat kan ik niet eens.

Wel grappig: net als in mijn schetsen van de afgelopen weken, is er ook hier veel rust met een centrum waar het gebeurt, waar de spanning zit. Dat vind ik wel mooi.

En omdat zo'n Rothko veel wachten is totdat de laag droog is, heb ik ook nog maar een tweeluik gemaakt van Terschelling.

Op 2 kleine doekjes die ik nog had liggen er waar al wat verf op zat. De onderste was egaal middengrijs, de bovenste had al wat meer levendigheid. Het is nog niet 'mijn' Terschelling, de kleuren zijn nog veel te donker. Terschelling is ook veel transparanter.

snelle schetsen

John Sikking neemt vanaf vandaag voor 7 lessen het begeleidings-stokje over van Henny. John had vandaag boeken bij zich van (vlnr) Willi Baumeister (2x), Guido Geelen en Karel Appel.

Ik vind de abstracten van Baumeister erg mooi. Had ik nog nooit gezien. Het heeft iets Mondriaan-achtigs, omdat het een sterke abstractie van de werkelijkheid lijkt, maar dan met mooie rafelige, bewerkte vlakken.
Guido Geelen combineert, net als Appel, vormen/voorwerpen met elkaar die normaal niets met elkaar te maken hebben. Hij plaatst ze in een andere context. Gebruiksvoorwerpen, maar ook bv dieren.

Ondanks mijn voornemen om met verf te gaan werken, ben ik, om los te komen, toch weer eerst gaan schetsen. Hele korte schetsjes deze keer, een beetje zoals 'korte standen' bij modeltekenen. Aangezien het schetsen inmiddels een regelmatig terugkerende bezigheid is geworden, doe ik het tegenwoordig maar in een dummy, stuk handiger dan al die losse blaadjes ;).

Hier komen ze (getekend in volgorde vlnr en van boven naar beneden):

Hoewel allemaal geïnspireerd op de voorgaande serie over Terschelling, verscheen er toch veel meer diversiteit. Opvallend voor mij: spelen met tussenvormen en de vorm 'vis', die is nieuw. Nr 4 (2e rij links) en nr 8 (3e rij links) springen er voor mij uit. Maar nr 9, 3e rij midden heeft ook wel wat.

De rest van de middag ben ik begonnen met ondergronden voor schilderijen. Ik stel de sprong naar de voorstelling in verf nog heel even uit...

klaar voor meer

Vandaag de laatste schetsdag, en de laatste les van Henny. Volgende keer ga ik de ideeën in verf uitwerken. Aquarel of acryl, of allebei. Of misschien wel pastel.
Maar vandaag heb ik nog even doorgezet met schetsen, en dat was maar goed ook, want er kwamen hele leuke dingen uit, vind ik zelf. Het wordt al aardig abstract maar met genoeg associatie-mogelijkheden. Uiteraard zijn sommige meer geslaagd dan anderen. Vlnr en van boven naar onder vind ik nr 1,2, 4, en 6 het beste, het minst bedacht.

 Voor de volledigheid noem ik ook nog de kunstenaars die Henny ons vandaag ter inspiratie aanbood. Hoewel ik dat altijd wel interessant vind, ben ik op dit moment erg met mijn eigen werk bezig, en ik heb niet zoveel ideeën van anderen nodig.

Het werk van Michael Borremans is erg populair in Amerika. Ik heb er al eerder iets over geschreven. Borremans' stijl doet nostalgisch aan, maar het is modern werk. Hij speelt met de verhoudingen. Je weet nooit precies waar je naar kijkt, ondanks de realistisch ogende schilderingen. 

Hannah van Bart (hieronder) kende ik nog niet. Ga ik wel onthouden omdat ik vooral de tekeningen van de (gekaderde) landschappen erg interessant en misschien ook wel bruikbaar vind.