les 19 - uh blauw

Evert van Kooten was vandaag onze begeleider bij afwezigheid van Gera. En dat leidde tot een heel verrassend begin van de dag, nl. een discussie over de vraag: wat is de hoogste der kunsten?

Volgens Evert is dat de muziek. Hij liet het stuk 'Erlkönig' van Schubert horen, gezongen door Anne Sofie von Otter. Het is een intrigerend stuk. Mooi is niet het goede woord, het voelt echt als een muziekdrama. Ik had geen flauw idee wat de strekking van het verhaal was, maar uit de zang en muziek kon je al opmaken dat er meerdere personages waren met verschillende karakters en emoties. Er staat een filmpje van op Youtube. Het is overigens ook erg goed gefilmd.

Toch ben ik het niet per se met hem eens dat muziek de hoogste kunst is. Muziek komt wel het gemakkelijkst binnen. Je kunt je er niet voor afsluiten. Je ogen kun je dichtdoen, maar je oren niet. Dus de zintuiglijke ervaring is veel directer - en leidt daardoor sneller tot emotie. Overigens denk ik dat van alle zintuigen de reuk nog veel directer inwerkt op je emotie, dus een kunstwerk daarmee kan een heel speciale ervaring zijn!

Om mijn eigen zintuigen eens te prikkelen heb ik vandaag een werk met blauwe tinten gemaakt.

De ondergrond was één van mijn eerste experimenten met kleur. Zie ook dit bericht uit een oude blog.

Ondanks mijn weerzin van blauwe, koele kleuren, ben ik eigenlijk hartstikke blij met dit schilderij!  Eerst begon ik met alleen een van de lijntekeningen (2 lessen terug) als basis, maar daar zat te weinig detail in, en dus werd het weer vaag - stadium links onder. Ik heb weer mijn jas erbij gehaald, die genoeg aanknopingspunten gaf om verder te gaan. En op gegeven moment 'liep' het, en ging de rest vanzelf. Er ontstonden meer details, en ik kon zelf vormen toevoegen. Het gedeelte rechts onderin is nog niet af, is nog wat rommelig.
Het mooiste vind ik de vele verschillende tinten blauw en het wit over een donkere ondergrond.