De (nogal filosofische) inleidingen van Kars zijn altijd wat moeilijk te verwoorden in een blog. Vandaag was het onderwerp 'het Sublieme', wat een rol speelt in de kunst. 'Het Sublieme' is iets wat groter is dan jezelf, groter dan de mens met zijn ratio kan bevatten of beredeneren. Het sublieme kan overweldigend zijn en je daardoor verlammen. Kunst kan een manier zijn om daarmee om te gaan, omdat het troost en houvast geeft. Ter vergelijking: Schoonheid is grijpbaar en begrensd, heeft een vorm. Het sublieme daarentegen is niet grijpbaar, niet begrensd, en vormloos. Kunst geeft die begrenzing en voorkomt zo lethargie. Meer hierover in het boek 'Een filosofisch onderzoek naar de oorsprong van onze denkbeelden over het sublieme en het schone' van Burke.
Kars noemde in dit verband de films Solaris, Stalker en Nostalgia van Andrei Tarkovsky. Ik ken ze niet, nooit gezien, maar misschien dat ik me er nog eens in verdiep. Ik vind het allemaal nog wel een beetje vaag.
Deze foto van Marianne Faithfull zat al een tijdje in mijn mapje met favorieten. Ik vind het een mooi verstild portret. Komt ook door het grofkorrelige zwart-wit. Het heeft iets doorleefds en treurigs, maar ook een soort rust.
Ik heb onderstaande serie gemaakt naar aanleiding van deze foto. Ik ben er wel blij mee. Die rechtsonder, de meest dramatische, is in de categorie 'gemengde technieken': naast aquarel heb ik ook met pastelkrijt gewerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten