zou het ooit...

De introductie van vandaag bevatte werk van 3 kunstenaars. Hans de Wit (links) tekent veel, werkt met lijnen, gebruikt met name kleurpotlood en pastel. In vroeg werk maakte hij o.a. een maquette van een stad, later vooral apocalyptische landschappen. Paul Nash (Engelsman; midden) is oorlogsschilder geweest in WO II. Graham Sutherland (Wales; rechts) is een tijdgenoot van Nash. Zijn landschappen hebben vaak als onderwerp de mijnen.

Van alle drie word ik niet heel erg warm. Het heeft allemaal iets akeligs. Dit even los van de schilderkunstige - en tekenkunstige- kwaliteit natuurlijk.

Ook van mijn eigen werk word ik nog steeds niet zo warm. Vandaag weer met de achtergronden aan de slag geweest. Eerst maar eens wat schetsjes met lijnen gemaakt, naar aanleiding van een van de dia's vanochtend. Kijken of misschien een lijnenspel genoeg is:

De lijnen op de meeste rechtse hierboven vond ik wel passen. Toen heb ik met verf een achtergrond met dergelijke lijnen gemaakt (rechts) op de rode ondergrond van vorige week. Hoewel het effect wel OK is, is het natuurlijk toch heel anders dan lijnen in een tekening. Het moet nog veel soberder.

Ondertussen was ik er wel even klaar mee, dus ik ben maar weer eens een lekkere schets (A4) gaan maken, met als beperking: zoveel mogelijk (recht)hoekige vormen. Veel leuker om te doen!

Met de 'hoekige' vormen in gedachten ben ik nog een achtergrond gaan maken, zie rechtsonder. Op de blauwe ondergrond van vorige week. Witte lijnen en blauw erover heen, maar dan met gladde schilderstreken (itt het tamponeren in de onderlaag). Ook hier weer: een mooi effect, maar ik zie het niet voor me in combinatie met de tekening.

Dit was de laatste les bij John. En... wat hebben we nou bereikt de afgelopen weken? O nee - het ging om het proces! Gelukkig maar ;).